Kraków 1997 - 2015, Konferencje Wyceny Nieruchomości Zabytkowych, dziesięć tematycznych spotkań rzeczoznawców majątkowych
W maju bieżącego roku odbyło się dziesiąte, organizowane co dwa lata przez Małopolskie Stowarzyszenie Rzeczoznawców Majątkowych w Krakowie, spotkanie rzeczoznawców majątkowych i sympatyków spuścizny historycznej obiektów zabytkowych - WAZA 2015.
Spotkania, których motywem przewodnim jest wycena nieruchomości zabytkowych, odbywają się w Krakowie od 1997 r. Dziesiąta WAZA - to piękny Jubileusz i jak przystało na tak wspaniałe wydarzenie, wart jest refleksji nad minionym czasem i pewnego podsumowania.
prof. dr hab. inż. arch. Piotr Michał PatoczkaKażda z dziesięciu konferencji zajmowała się innym rodzajem zabytków. Łączyło je piękno, niepowtarzalność, rzadkość, różnorodność form architektonicznych, artystyczny detal wystroju i wyposażenia oraz uwarunkowania prawne, ekonomiczne i historyczne. Na kolejnych konferencjach szukaliśmy odpowiedzi na pytanie, czy te wspaniałe, niecodzienne obiekty mają wpływ na naszą codzienność i w jakim stopniu zmieniają nasze postrzeganie rzeczywistości. Oceny i opinie były różne, gdyż czas złego gospodarowania i zarządzania nimi spowodował, iż w wyniku zaniedbań bezpowrotnie utraciły swój charakter i niepowtarzalne piękno.
W trakcie konferencji organizatorzy starali się przybliżyć uczestnikom poprzez warsztaty możliwości i sposoby wycen tych wyjątkowych obiektów, uwzględniając za każdym razem ich specyfikę, wartość detali odczytywanych z przestrzeni wieków, a nawet ich duszę i tajemnice. Nie były to zadania łatwe, bo wymagały wielkiego zaangażowania, zespołu osób społecznie pracujących nad organizacją, tematyką, redakcją, oprawą artystyczną i rozrywkową oraz ogromnej wiedzy. Przygodę związaną z organizowaniem tematycznej konferencji rozpoczęła grupa osób w 1996 roku, były i są to osoby zakochane w zabytkach, a gdzie jak nie w Krakowie mogło się to ziścić. Na każdym kamieniu wypisana jest tu historia i spuścizna narodowa. Prekursorami cyklicznych spotkań rzeczoznawców majątkowych byli: ówczesny prezydent PFSRM Andrzej Kalus, Adam Eliasiewicz, Maja Bogdani, Dorota Kram, Leszek Zajączkowski i moja osoba. Potem dołączyli kolejni: Jola Nosek - Haich, Lech Tarnawski, Leszek Kaczor, Marzena Gulba, Krzysztof Bartuś, Maria Noworól, a ostatnio jeszcze Bożena Choła. Trudno wymienić wszystkie osoby, bo było ich wiele, ale trudno nie wyszczególnić jednej, na której zawsze spoczywała odpowiedzialność za tematykę, dobór wykładowców, oprawę i warsztat praktyczny rzeczoznawcy majątkowego. Tą osobą jest wszystkim znana, skromna, merytoryczna, pełna zaangażowania, Maja Bogdani. Dzięki jej zaangażowaniu wszyscy korzystaliśmy z jej wiedzy i potencjału myśli twórczej.
Dziesięć zorganizowanych konferencji to 19 lat pracy społecznej zespołu osób, to czas poświęcony dla dobra nas wszystkich. Dla przypomnienia przywołam w skrócie tematykę kolejnych naszych spotkań.
Pierwsza Konferencja, która odbyła się w 1997 r., dotyczyła w większości zabytkowych obiektów o różnym charakterze, które ze względu na potrzeby rynku zostały przystosowane do nowej funkcji. Były nimi zlokalizowane w Krakowie: Zajezdnia św. Wawrzyńca, Pałac Pugetów, czy też Willa Decjusza. Rarytasem tak dla uczestników, jak i prasy i telewizji była dyskusja na temat wyceny zabytku klasy zerowej, czyli Sukiennic na Rynku Krakowskim.
Druga Konferencja była konferencją międzynarodową, dotyczyła dyskusji nad wprowadzeniem standardu (zawodowego) dotyczącego wyceny nieruchomości zabytkowych. W tej tematyce byliśmy prekursorami - pomimo krótkiego stażu zawodowego na arenie międzynarodowej - co zaowocowało wysoką oceną Konferencji przez gości zagranicznych. Jak w poprzednim przypadku, Konferencja odbywała się w oprawie miejsc szczególnych, takich jak Teatr im. Juliusza Słowackiego i podziemia Kopalni Soli w Wieliczce.
Trzecia Konferencja to zetknięcie się z problematyką zespołów dworsko-parkowych, rezydencjami wiejskimi i miejskimi, konfrontacja spuścizny i niekiedy zbyt śmiałych ingerencji i zmian, nie korespondujących z architekturą byłych obiektów dworskich.
Czwarta Konferencja to problematyka dziedzictwa, perspektyw i wartości nieruchomości żydowskich. Konferencja, zapoznając uczestników z kulturą żydowską i historią tej kultury, przybliżała jednocześnie zagadnienia prawne związane z restytucją nieruchomości będących własnością prywatną obywateli polskich oraz ogólnej problematyki reprywatyzacji.
Piąta Konferencja pod patronatem i z obecnością Jego Ekscelencji Metropolity Krakowskiego Kardynała Franciszka Macharskiego przybliżyła uczestnikom historyczną spuściznę obiektów sakralnych, ich przeznaczenie oraz „duszę”. Spotkanie rzeczoznawców majątkowych, zarządców obiektów sakralnych, architektów i konserwatorów nie rozwiązało problematyki określenia wartości obiektów sakralnych, gdyż w tej trudnej materii jest przestrzeń „święta” sacrum, którego nie można ani zważyć, ani zmierzyć wartościowo, jednakże konferencja przybliżyła nam wartości historyczne dziedziczone od stuleci.
Szósta Konferencja dotyczyła obiektów zamkowych, sposobów ich zarządzania i zagospodarowania. Każdy z omawianych zabytków to był odrębny rozdział histońi, inne uwarunkowania ekonomiczne i właścicielskie, oraz różna integralność z przestrzenią i bezpośrednim otoczeniem.
Tematem kolejnej, siódmej Konferencji Wyceny Nieruchomości Zabytkowych były kamienice mieszczańskie. Konferencja miała za zadanie ukazanie nam wymiaru urbanistycznego kamienicy i jej otoczenia, formy architektonicznej budynku i artystycznego detalu wystroju i wyposażenia.
Ósma Konferencja przybliżała uwarunkowania historyczne zabytkowych podziemi, jak i ich sytuację prawną. Na przykładzie Kopalni w Wieliczce wskazaliśmy aspekty historyczne, konserwatorskie i turystyczne podziemnych wyrobisk. Natomiast przykład Kopalni Złota w Złotym Stoku przybliżył nam możliwości adaptacyjne wyrobisk górniczych na cele turystyczne, jak i problemy techniczne i prawne miejsca.
Dziewiąta Konferencja dotyczyła modernizmu w architekturze XIX i XX wieku. Założenia tego stylu to odejście od stylizacji i uwarunkowań historycznych, a zbliżenie do spoistej kompozycji, solidnej konstrukcji i funkcjonalizmu, co pokazaliśmy na konkretnych przykładach obiektów w Warszawie i innych polskich miastach.
Zakończona nie tak dawno dziesiąta - jubileuszowa konferencja wyceny nieruchomości zabytkowych, dotyczyła fortów, ich funkcji przeszłych i obecnych, jak też przystosowania ich do współczesnych potrzeb rynku, przy uwzględnieniu zróżnicowania podmiotów nimi władających. Konferencja odbywała się w wyjątkowych obiektach, w Barbakanie, na Kopcu Kościuszki i w Forcie Klepacz. Miejsca spotkań wpisywały się w tematykę konferencji, która obfitowała w ciekawe wykłady prezentowane przez środowisko uznanych architektów, jak i rzeczoznawców majątkowych.
Wykład inaugurujący Konferencję pt. „Problematyka architectura militaris z perspektywy europejskiej” zaprezentował prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Kadłuczka.
W kolejnych częściach konferencji obyły się między innymi następujące prelekcje:
prof. dr hab. inż. arch. Piotr Michał PatoczkaKażda z dziesięciu konferencji zajmowała się innym rodzajem zabytków. Łączyło je piękno, niepowtarzalność, rzadkość, różnorodność form architektonicznych, artystyczny detal wystroju i wyposażenia oraz uwarunkowania prawne, ekonomiczne i historyczne. Na kolejnych konferencjach szukaliśmy odpowiedzi na pytanie, czy te wspaniałe, niecodzienne obiekty mają wpływ na naszą codzienność i w jakim stopniu zmieniają nasze postrzeganie rzeczywistości. Oceny i opinie były różne, gdyż czas złego gospodarowania i zarządzania nimi spowodował, iż w wyniku zaniedbań bezpowrotnie utraciły swój charakter i niepowtarzalne piękno.
W trakcie konferencji organizatorzy starali się przybliżyć uczestnikom poprzez warsztaty możliwości i sposoby wycen tych wyjątkowych obiektów, uwzględniając za każdym razem ich specyfikę, wartość detali odczytywanych z przestrzeni wieków, a nawet ich duszę i tajemnice. Nie były to zadania łatwe, bo wymagały wielkiego zaangażowania, zespołu osób społecznie pracujących nad organizacją, tematyką, redakcją, oprawą artystyczną i rozrywkową oraz ogromnej wiedzy. Przygodę związaną z organizowaniem tematycznej konferencji rozpoczęła grupa osób w 1996 roku, były i są to osoby zakochane w zabytkach, a gdzie jak nie w Krakowie mogło się to ziścić. Na każdym kamieniu wypisana jest tu historia i spuścizna narodowa. Prekursorami cyklicznych spotkań rzeczoznawców majątkowych byli: ówczesny prezydent PFSRM Andrzej Kalus, Adam Eliasiewicz, Maja Bogdani, Dorota Kram, Leszek Zajączkowski i moja osoba. Potem dołączyli kolejni: Jola Nosek - Haich, Lech Tarnawski, Leszek Kaczor, Marzena Gulba, Krzysztof Bartuś, Maria Noworól, a ostatnio jeszcze Bożena Choła. Trudno wymienić wszystkie osoby, bo było ich wiele, ale trudno nie wyszczególnić jednej, na której zawsze spoczywała odpowiedzialność za tematykę, dobór wykładowców, oprawę i warsztat praktyczny rzeczoznawcy majątkowego. Tą osobą jest wszystkim znana, skromna, merytoryczna, pełna zaangażowania, Maja Bogdani. Dzięki jej zaangażowaniu wszyscy korzystaliśmy z jej wiedzy i potencjału myśli twórczej.
Dziesięć zorganizowanych konferencji to 19 lat pracy społecznej zespołu osób, to czas poświęcony dla dobra nas wszystkich. Dla przypomnienia przywołam w skrócie tematykę kolejnych naszych spotkań.
Pierwsza Konferencja, która odbyła się w 1997 r., dotyczyła w większości zabytkowych obiektów o różnym charakterze, które ze względu na potrzeby rynku zostały przystosowane do nowej funkcji. Były nimi zlokalizowane w Krakowie: Zajezdnia św. Wawrzyńca, Pałac Pugetów, czy też Willa Decjusza. Rarytasem tak dla uczestników, jak i prasy i telewizji była dyskusja na temat wyceny zabytku klasy zerowej, czyli Sukiennic na Rynku Krakowskim.
Druga Konferencja była konferencją międzynarodową, dotyczyła dyskusji nad wprowadzeniem standardu (zawodowego) dotyczącego wyceny nieruchomości zabytkowych. W tej tematyce byliśmy prekursorami - pomimo krótkiego stażu zawodowego na arenie międzynarodowej - co zaowocowało wysoką oceną Konferencji przez gości zagranicznych. Jak w poprzednim przypadku, Konferencja odbywała się w oprawie miejsc szczególnych, takich jak Teatr im. Juliusza Słowackiego i podziemia Kopalni Soli w Wieliczce.
Trzecia Konferencja to zetknięcie się z problematyką zespołów dworsko-parkowych, rezydencjami wiejskimi i miejskimi, konfrontacja spuścizny i niekiedy zbyt śmiałych ingerencji i zmian, nie korespondujących z architekturą byłych obiektów dworskich.
Czwarta Konferencja to problematyka dziedzictwa, perspektyw i wartości nieruchomości żydowskich. Konferencja, zapoznając uczestników z kulturą żydowską i historią tej kultury, przybliżała jednocześnie zagadnienia prawne związane z restytucją nieruchomości będących własnością prywatną obywateli polskich oraz ogólnej problematyki reprywatyzacji.
Piąta Konferencja pod patronatem i z obecnością Jego Ekscelencji Metropolity Krakowskiego Kardynała Franciszka Macharskiego przybliżyła uczestnikom historyczną spuściznę obiektów sakralnych, ich przeznaczenie oraz „duszę”. Spotkanie rzeczoznawców majątkowych, zarządców obiektów sakralnych, architektów i konserwatorów nie rozwiązało problematyki określenia wartości obiektów sakralnych, gdyż w tej trudnej materii jest przestrzeń „święta” sacrum, którego nie można ani zważyć, ani zmierzyć wartościowo, jednakże konferencja przybliżyła nam wartości historyczne dziedziczone od stuleci.
Szósta Konferencja dotyczyła obiektów zamkowych, sposobów ich zarządzania i zagospodarowania. Każdy z omawianych zabytków to był odrębny rozdział histońi, inne uwarunkowania ekonomiczne i właścicielskie, oraz różna integralność z przestrzenią i bezpośrednim otoczeniem.
Tematem kolejnej, siódmej Konferencji Wyceny Nieruchomości Zabytkowych były kamienice mieszczańskie. Konferencja miała za zadanie ukazanie nam wymiaru urbanistycznego kamienicy i jej otoczenia, formy architektonicznej budynku i artystycznego detalu wystroju i wyposażenia.
Ósma Konferencja przybliżała uwarunkowania historyczne zabytkowych podziemi, jak i ich sytuację prawną. Na przykładzie Kopalni w Wieliczce wskazaliśmy aspekty historyczne, konserwatorskie i turystyczne podziemnych wyrobisk. Natomiast przykład Kopalni Złota w Złotym Stoku przybliżył nam możliwości adaptacyjne wyrobisk górniczych na cele turystyczne, jak i problemy techniczne i prawne miejsca.
Dziewiąta Konferencja dotyczyła modernizmu w architekturze XIX i XX wieku. Założenia tego stylu to odejście od stylizacji i uwarunkowań historycznych, a zbliżenie do spoistej kompozycji, solidnej konstrukcji i funkcjonalizmu, co pokazaliśmy na konkretnych przykładach obiektów w Warszawie i innych polskich miastach.
Lucyllia Głogowska, Kraków
Zakończona nie tak dawno dziesiąta - jubileuszowa konferencja wyceny nieruchomości zabytkowych, dotyczyła fortów, ich funkcji przeszłych i obecnych, jak też przystosowania ich do współczesnych potrzeb rynku, przy uwzględnieniu zróżnicowania podmiotów nimi władających. Konferencja odbywała się w wyjątkowych obiektach, w Barbakanie, na Kopcu Kościuszki i w Forcie Klepacz. Miejsca spotkań wpisywały się w tematykę konferencji, która obfitowała w ciekawe wykłady prezentowane przez środowisko uznanych architektów, jak i rzeczoznawców majątkowych.
Wykład inaugurujący Konferencję pt. „Problematyka architectura militaris z perspektywy europejskiej” zaprezentował prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Kadłuczka.
W kolejnych częściach konferencji obyły się między innymi następujące prelekcje:
- Trzy widoki barbakanu krakowskiego - prof. dr hab. inż. arch. Piotr Michał Patoczka,
- Uwagi o historycznych i współczesnych wartościach zabytków architektury obronnej - na przykładzie Twierdzy Kraków - dr inż. arch. Krzysztof Wielgus,
- Festung Krakau versus Wielki Kraków - prof. dr hab. inż. arch. Aleksander Bóhm
- Zagadnienia ochrony i utrzymania fortów murowanych - dr inż. Stanisław Karczmarczyk
- Powrót do jaskiniowego stylu bytowania z hi-tech masterminding w kontekście gentry - torowania stareńkich fortyfikacji - mgr inż. Alojzy Kiziniewicz,
- Możliwe do osiągnięcia wartości współczesnych funkcji w adaptacji historycznych obiektów wojskowych na przykładzie zabudowań fortu Mokotów w Warszawie i budynków Twierdzy Kraków - mgr inż. arch. Ryszard Jurkowski,
- Forty na ziemiach polskich - europejski fenomen - mgr inż. arch. Lech Tarnawski,
- Grupy interesariuszy w konflikcie - na przykładach Twierdzy Warszawa - warsztat mgr inż. Jarosław Strzeszyński,
- Widoki z okna pracowni Stanisława Wyspiańskiego - zmiany w krajobrazie Krakowa - mgr inż. Maja Bogdani, mgr inż. Maria Noworól,
- Propozycja zasad wyceny nieruchomości zabytkowych - założenia wstępne mgr inż. Maja Bogdani,
- Propozycje weryfikacji metodyki wyceny nieruchomości zabytkowych - zespół: mgr inż. Maria Bogdani, mgr inż. Alojzy Kiziniewicz, mgr inż. arch. Lech Tarnawski pod przewodnictwem prezydenta TEGoVA Krzysztofa Grzesika.
* w materiale wykorzystano zdjęcia, których autorami są Bożena Choła, Przemysław Choła i Marek Górniak
dodano: Środa, 15/07/2015 12:52
ostatnia aktualizacja: Czwartek, 26/01/2017 13:53