Kraków 1997 - 2015, Konferencje Wyceny Nieruchomości Zabytkowych, dziesięć tematycznych spotkań rzeczoznawców majątkowych


W maju bieżącego roku odbyło się dziesiąte, organizowane co dwa lata przez Małopolskie Stowarzyszenie Rzeczoznawców Majątkowych w Krakowie, spotkanie rzeczoznawców majątkowych i sympatyków spuścizny historycznej obiektów zabytkowych - WAZA 2015.

Spotkania, których motywem przewodnim jest wycena nieruchomości zabytkowych, odby­wają się w Krakowie od 1997 r.  Dziesiąta WAZA - to piękny Jubileusz i jak przy­stało na tak wspaniałe wydarzenie, wart jest refleksji nad minio­nym czasem i pewnego podsumowania.

prof. dr hab. inż. arch. Piotr Michał PatoczkaKażda z dziesięciu konfe­rencji zajmowała się innym rodzajem zabytków. Łączyło je piękno, niepowtarzalność, rzadkość, różnorodność form architektonicznych, artystyczny detal wystroju i wyposażenia oraz uwarunkowania prawne, ekonomiczne i historyczne. Na kolejnych konferencjach szukaliśmy odpowiedzi na pytanie, czy te wspaniałe, niecodzienne obiekty mają wpływ na naszą codzienność i w jakim stopniu zmie­niają nasze postrzeganie rzeczywistości. Oceny i opinie były różne, gdyż czas złego gospodarowania i zarządzania nimi spowodował, iż w wyniku zaniedbań bezpowrotnie utraciły swój charakter i nie­powtarzalne piękno.

W trakcie konferencji organizatorzy starali się przybliżyć uczestnikom poprzez warsztaty możliwości i sposoby wycen tych wyjątkowych obiektów, uwzględniając za każdym razem ich specyfikę, wartość detali od­czytywanych z przestrzeni wieków, a nawet ich duszę i tajemnice. Nie były to zadania łatwe, bo wymagały wielkiego zaangażowania, zespołu osób społecznie pracujących nad organizacją, tematyką, redakcją, oprawą artystyczną i rozrywkową oraz ogromnej wiedzy. Przygodę związaną z organizowaniem tematycznej konferencji rozpoczęła grupa osób w 1996 roku, były i są to osoby za­kochane w zabytkach, a gdzie jak nie w Krakowie mogło się to ziścić. Na każdym kamieniu wypisana jest tu historia i spuścizna narodowa. Prekursorami cyklicznych spotkań rzeczoznawców majątkowych byli: ówczesny prezydent PFSRM Andrzej Kalus, Adam Eliasiewicz, Maja Bogdani, Dorota Kram, Leszek Zajączkowski i moja osoba. Potem dołączyli kolejni: Jola Nosek - Haich, Lech Tarnawski, Leszek Kaczor, Marzena Gulba, Krzysztof Bartuś, Maria Noworól, a ostatnio jeszcze Bożena Choła. Trudno wymienić wszystkie osoby, bo było ich wiele, ale trudno nie wyszczególnić jednej, na której zawsze spoczywała odpowie­dzialność za tematykę, dobór wykładowców, oprawę i warsztat praktyczny rzeczoznawcy majątkowego. Tą osobą jest wszystkim znana, skromna, merytoryczna, pełna zaangażowania, Maja Bogdani. Dzięki jej zaangażowaniu wszyscy korzystaliśmy z jej wiedzy i potencjału myśli twórczej.

 

Dziesięć zorganizowanych kon­ferencji to 19 lat pracy społecznej zespołu osób, to czas poświęcony dla dobra nas wszystkich. Dla przypomnienia przywołam w skrócie tematykę kolejnych naszych spotkań.

 

Pierwsza Konferencja, która odbyła się w 1997 r., dotyczyła w większości zabytkowych obiektów o różnym charakterze, któ­re ze względu na potrzeby rynku zostały przystosowane do nowej funkcji. Były nimi zlokalizowane w Krakowie: Zajezdnia św. Waw­rzyńca, Pałac Pugetów, czy też Willa Decjusza. Rarytasem tak dla uczestników, jak i prasy i telewizji była dyskusja na temat wyceny zabytku klasy zerowej, czyli Sukiennic na Rynku Krakowskim.

 

Druga Konferencja była konferencją międzynarodową, dotyczyła dyskusji nad wprowadzeniem standardu (zawodowego) dotyczą­cego wyceny nieruchomości zabytkowych. W tej tematyce byliśmy prekursorami - pomimo krótkiego stażu zawodowego na arenie mię­dzynarodowej - co zaowocowało wysoką oceną Konferencji przez gości zagranicznych. Jak w poprzednim przypadku, Konferencja odbywała się w oprawie miejsc szczególnych, takich jak Teatr im. Juliusza Słowackiego i podziemia Kopalni Soli w Wieliczce.

 

Trzecia Konferencja to zetknięcie się z problematyką zespołów dworsko-parkowych, rezydencjami wiejskimi i miejskimi, konfronta­cja spuścizny i niekiedy zbyt śmiałych ingerencji i zmian, nie kore­spondujących z architekturą byłych obiektów dworskich.

Czwarta Konferencja to problematyka dziedzictwa, perspektyw i wartości nieruchomości żydowskich. Konferencja, zapoznając uczestników z kulturą żydowską i historią tej kultury, przybliżała jednocześnie zagadnienia prawne związane z restytucją nierucho­mości będących własnością prywatną obywateli polskich oraz ogól­nej problematyki reprywatyzacji.

Piąta Konferencja pod patronatem i z obecnością Jego Ekscelen­cji Metropolity Krakowskiego Kardynała Franciszka Macharskiego przybliżyła uczestnikom historyczną spuściznę obiektów sakral­nych, ich przeznaczenie oraz „duszę”. Spotkanie rzeczoznawców majątkowych, zarządców obiektów sakralnych, architektów i kon­serwatorów nie rozwiązało problematyki określenia wartości obiek­tów sakralnych, gdyż w tej trudnej materii jest przestrzeń „święta”  sacrum, którego nie można ani zważyć, ani zmierzyć wartościowo, jednakże konferencja przybliżyła nam wartości historyczne dziedzi­czone od stuleci.

 

Szósta Konferencja dotyczyła obiektów zamkowych, sposobów ich zarządzania i zagospodarowania. Każdy z omawianych zabytków to był odrębny rozdział histońi, inne uwarunkowania ekonomiczne i właścicielskie, oraz różna integralność z przestrzenią i bezpośred­nim otoczeniem.

 

Tematem kolejnej, siódmej Konferencji Wyceny Nieruchomości Za­bytkowych były kamienice mieszczańskie. Konferencja miała za zadanie ukazanie nam wymiaru urbanistycznego kamienicy i jej otoczenia, formy architektonicznej budynku i artystycznego detalu wystroju i wyposażenia.

 

Ósma Konferencja przybliżała uwarunkowania historyczne zabyt­kowych podziemi, jak i ich sytuację prawną. Na przykładzie Kopalni w Wieliczce wskazaliśmy aspekty histo­ryczne, konserwatorskie i turystyczne podziemnych wyrobisk. Nato­miast przykład Kopalni Złota w Złotym Stoku przybliżył nam moż­liwości adaptacyjne wyrobisk górniczych na cele turystyczne, jak i problemy techniczne i prawne miejsca.

 

Dziewiąta Konferencja dotyczyła modernizmu w architekturze XIX i XX wieku. Założenia tego stylu to odejście od stylizacji i uwarun­kowań historycznych, a zbliżenie do spoistej kompozycji, solidnej konstrukcji i funkcjonalizmu, co pokazaliśmy na konkretnych przy­kładach obiektów w Warszawie i innych polskich miastach.

Lucyllia Głogowska, Kraków

Zakończona nie tak dawno dziesiąta - jubileuszowa konferencja wyceny nieruchomości zabytkowych, dotyczyła fortów, ich funkcji przeszłych i obecnych, jak też przystosowania ich do współ­czesnych potrzeb rynku, przy uwzględnieniu zróżnicowania podmio­tów nimi władających. Konferencja odbywała się w wyjątkowych obiektach, w Barbakanie, na Kopcu Kościuszki i w Forcie Klepacz. Miejsca spotkań wpisywały się w tematykę konferencji, która  obfitowała w ciekawe wykłady prezentowane przez środowisko uznanych architektów, jak i rzeczoznawców majątkowych.

Wykład inaugurujący Konferencję pt. „Problematyka architectura militaris z perspektywy europejskiej” zaprezentował prof. dr hab. inż. arch. Andrzej Kadłuczka.

W kolejnych częściach konferencji obyły się między innymi następujące prelekcje:

  •     Trzy widoki barbakanu krakowskiego - prof. dr hab. inż. arch. Piotr Michał Patoczka,
  •     Uwagi o historycznych i współczesnych wartościach zabytków architektury obronnej - na przykładzie Twierdzy Kraków - dr inż. arch. Krzysztof Wielgus,
  •     Festung Krakau versus Wielki Kraków - prof. dr hab. inż. arch. Aleksander Bóhm
  •     Zagadnienia ochrony i utrzymania fortów murowanych - dr inż. Stanisław Karczmarczyk
  •     Powrót do jaskiniowego stylu bytowania z hi-tech masterminding w kontekście gentry - torowania stareńkich fortyfikacji - mgr inż. Alojzy Kiziniewicz,
  •     Możliwe do osiągnięcia wartości współczesnych funkcji w adaptacji historycznych obiektów wojskowych na przykładzie zabudowań fortu Mokotów w Warszawie i budynków Twierdzy Kraków - mgr inż. arch. Ryszard Jurkowski,
  •     Forty na ziemiach polskich - europejski fenomen - mgr inż. arch. Lech Tarnawski,
  •     Grupy interesariuszy w konflikcie - na przykładach Twierdzy Warszawa - warsztat mgr inż. Jarosław Strzeszyński,
  •     Widoki z okna pracowni Stanisława Wyspiańskiego - zmiany w krajobrazie Krakowa  - mgr inż. Maja Bogdani, mgr inż. Maria Noworól,
  •     Propozycja zasad wyceny nieruchomości zabytkowych - założenia wstępne mgr inż. Maja Bogdani,
  •     Propozycje weryfikacji metodyki wyceny nieruchomości zabytkowych - zespół: mgr inż. Maria Bogdani, mgr inż. Alojzy Kiziniewicz, mgr inż. arch. Lech Tarnawski pod przewodnictwem prezydenta TEGoVA Krzysztofa Grzesika.

 

* w materiale wykorzystano zdjęcia, których autorami są Bożena Choła, Przemysław Choła i Marek Górniak

dodano: Środa, 15/07/2015 12:52

ostatnia aktualizacja: Czwartek, 26/01/2017 13:53


Galeria

Kodeks Etyki Zawodowej
Rzeczoznawców Majątkowych

Rzeczoznawca Majątkowy
Czasopismo PFSRM

Europejskie Standardy Wyceny
edycja 9-2020

System uznania zawodowego rzeczoznawców majątkowych REV

Sklep Online

Spis treści kwartalnika
"Rzeczoznawca Majątkowy"
nr 1-108

Ten widok nie jest dostępny